Tijd voor fretjes!
Een erg leuk gitaarwerkje. Eentje waarbij je na 2 uur al veel resultaat hebt 🙂
Fretten op de gitaar zijn metalen staafjes op het fretbord die dienen om de snaren tot een bepaalde afstand in te korten en zo de gespeelde toonhoogte te verhogen.
De fretten voor gitaren worden gemaakt van een T-vormige draad, waaraan het horizontale balkje van de T een halve cirkel vormt en waarvan het verticale staafje van de T tandjes heeft. Die tandjes zorgen ervoor dat die in een gleufje in het fretbord geklemd kunnen worden. Soms worden ze gelijmd, maar ik ben daar geen fan van: het is niet nodig en het maakt het vervangen van de frets veel moeilijker.
De gleufjes waren gezaagd met een 0,6mm breed zaagje voor het aanbrengen van de bindings, het schuren van de radius en het gladschuren. Er zit dus wat vuil en lijmresten in de gleufjes en die moeten er voorzichtig uitgehaald worden.
Omdat ik warme lijm gebruik voor alle verlijmingen, konden de lijmresten makkelijk met een druppel water op de mespunt verwijderd worden.
Tweeëntwintig fretjes van lengte knippen en het verticale stukje van de T, de tang, aan twee kanten een 3-tal mm verwijderen. Het einde van het fretje zal immers over de binding hangen.
En dan kunnen de fretjes geplaatst worden. Als pers gebruik ik mijn tafelboormachine. De stift die het fretje in de gleuf drukt heeft dezelfde radius als het fretbord.
De eindjes moeten zo kort mogelijk afgeknipt worden.
En dan is het vijlen: eerst alle fretjes gelijk vijlen met het fretbord onder een hoek van 90°. Dan schuin veilen onder een hoek van 35°.
En dan de afwerking: er voor zorgen dat de fretjes overal baby-poep-zacht aanvoelen, allemaal exact even hoog liggen, netjes rond liggen met de top van de ronding in het midden en glimmend gepolijst zijn.
Veel van het speelplezier ligt in de tijd die de bouwer besteed aan deze details.